در مورد كارگاه بازیافت توضیح دهید.


پاسخ :
بازیافت به آماده‌سازی مواد برای استفادهٔ مجدد گفته می‌شود.موادی که معمولا قابل بازیافت می باشند عبارتند از آهن آلات قراضه آهن پلاستیک شیشه کاغذ مقوا برخی مواد شیمیایی زباله که به کود کمپوست تبدیل می‌شود.

انواع بازیافت

کاغذ روزنامه و مقوا
با اینکه کاغذ و محصولات کاغذی به سادگی قابل بازیابی هستند اما همچنان بزرگترین بخش هر سطل آشغالی را به خود اختصاص می‌دهند. کاغذ و مقوا حدود 40 درصد جریان زباله هر شهری هستند.
خوب چه نوعی کاغذی قابل بازیافت است؟ مقوا، روزنامه و کاغذهای باکیفیت تر ( مثل دفترچه ها، کاغذ کپی، سربرگ‌ها و پاکتها ) همه قابل بازیافت هستند. انواع متفاوت کاغذ مثل کاغذ روزنامه یا کاغذ سفید مرغوب در ستونهای مجزا دسته بندی می‌شوند چون روش فرآیند متفاوتی دارند. مرکز بازیافت تقریبا همه چیزهای کاغذی را که پوشش پلاستیکی نداشته باشند، با جوهر چاپ نشده باشند یا خاکی و آلوده به مواد غذایی نشده باشند، بازیافت می‌کند.
برای بازیافت کاغذ، آن را به قطعات کوچک ریز کرده و با آب مخلوط می‌کنند. بعد آن قدر هم می‌زنند تا خمیر کاغذ به دست می‌آید سپس آن را روی صفحه ای می‌ریزند تا بیشتر آبش بخار شود. در آخر چوب یا الیاف کاغذ باقی می‌ماند و بین غلتک‌ها فشرده و آبگیری می‌شود. این ماده بعد، با خشک کن بخار، خشک می‌شود. محصول به دست آمده کاغذ بازیافتی است.

شیشه

شما می‌توانید انواع زیادی از شیشه را بازیافت کنید. شیشه های حاوی غذا و نوشیدنی را می‌توان دوباره استفاده کرد و بارها و بارها بازیافت کرد. در واقع تنها حباب لامپها، شیشه های سرامیکی، ظروف و شیشه های پنجره قابل بازیافت نیست. ظروف و شیشه های سرامیکی را می‌توان در حراجیهای خانگی فروخت یا به خیریه‌ها داد.
شیشه از سود سوزآور، شن و آهک درست می‌شود. اگر شیشه را دور بریزیم تا ابد همان جا می‌ماند چون هیچ وقت به مواد اولیه اش تجزیه نمی شود. برای بازیافت شدن، شیشه را باید به تفکیک رنگ جدا کرد و خرد و ذوبش کرد. بعد آن را دوباره قالبگیری می‌کنند تا اشکال جدیدی ساخته شود. بعضی وقتها شیشه بازیافتی را برای ساختن عایق‌ها و مواد لازم برای ساخت و ساز جاده ای استفاده می‌کنند.

آلومینیوم

در خیلی از نقاط دنیا بازیافت قوطی آلومینیومی یک فعالیت پر سود اقتصادی است. آلومینیوم بازیافتی بازار تثبیت شده ای دارد که به اکثر مردم اجازه می‌دهد در آن شرکت داشته باشند. و چون این قوطی‌ها بخش بزرگی از نوشیدنی های محبوب مثل کولاها را در خود جای می‌دهند، تقریباً همه جا پیدا می‌شوند.
آلومینیوم از بوکسیت به دست می‌آید که نوعی سنگ معدن است، آلومینیوم تجزیه نمی شود بنابراین یک قوطی آلومینیومی همیشه همان قوطی می‌ماند تا وقتی که یک نفر آن را بازیافت کند. برای بازیافت قوطی‌ها را ذوب می‌کنند و به شکلهای جدید در می‌آورند. ساختن قوطی های جدید فقط پنج درصد برقی را مصرف می‌کند که برای ساختن قوطی از بوکسیت لازم است.

سایر فلزات

بازیافت منابع ارزشمند مثل فلزات کار عاقلانه ای است. چرا؟ چون بازیافت و دوباره استفاده کردن از آنها ساده تر از حفاری و معدنکاری است.
قوطیهای فولادی با پوشش قلع مثل قوطیهای کمپوت از سنگ معدن قلع و آهن به دست آمده اند که از منابع تجدید نشدنی است. آنها محصول فرآیندهای زمین شناسی ای هستند که میلیونها سال طول کشیده است. وقتی این فلزات از بین بروند، برای ابد از دست رفته اند.
این نوع قوطی‌ها به فرآیند بازیافت متفاوتی نسبت به قوطی های آلومینیومی احتیاج دارند. برای بازیافت، این قوطی‌ها را درون کانتینر بسیار بزرگی می‌ریزند که انتهای آنها سوراخ دارد و سپس آنها را درون یک محلول اسیدی فرو می‌برند تا قلع قوطیهادر آن حل بشود. سپس قوطی های فولادی شسته شده و به عنوان فولاد عالی فروخته می‌شود. قلع حل شده به قالب هایی تبدیل می‌شود که به شرکت های مختلف فروخته می‌شود.

پلاستیک

پلاستیک از نفت درست می‌شود که منبعی تجدید ناپذیر است. آنها تقریباً 10 درصد وزنی جریان زباله هستند اما حدود 20 درصد حجم زباله‌ها را به خود اختصاص می‌دهند. حدود نیمی از این زباله پلاستیکی هم ناشی از انواع بسته بندی‌ها است. بقیه این پلاستیکها از کالاهایی مثل کامپیوترها، رادیوها، ریش تراش‌ها و اسباب بازیها می‌آید.
هر تکه پلاستیکی که دور انداخته می‌شود سالها و سالها همانجا می‌ماند. اما امروزه فقط حدود 5 درصد پلاستیکها، عموماً بطری نوشابه‌ها و پلاستیک شیرها بازیافت می‌شود. در خانه تان می‌توانید دو نوع پلاستیک را که آسان بازیافت می‌شوند و به عنوان الیاف و یا ظرف دوباره استفاده می‌شوند، پیدا کنید:
یکی پلاستیکهای که از بطریهای نوشابه ( پلاستیک شماره1 یعنی پلی اتیلن ترفتالات یا PET) بازیافت می‌شوند و به عنوان الیاف و یا ظرف دوباره استفاده می‌شوند.
یکی دیگر پلاستیکهای ظرف شیر (پلاستیک شماره 2 پلی اتیلن با چگالی بالا یا HDPE) هستند که تبدیل به بطری، اسباب بازی و سایر چیزها می‌شوند.
مخلوط این پلاستیک‌ها هم به سطل زباله، نیمکت پارک و حتی اتصالات راه آهن بدل می‌شود. جدا کردن پلاستیکها بر اساس نوع به سازنده کمک می‌کند که محصولات بازیافتی با کیفیت بالاتر تولید کنند. یک راه ساده برای فهمیدن اینکه شی بازیافتی از چه پلاستیکی است، نگاه کردن به ته محصول و دیدن شماره ای است که درون آرم بازیافت درج شده است.
برای بازیافت شدن، پلاستیک را تکه تکه کرده یا ذوب می‌کنند و آنها را برای ساخت محصول جدید استفاده می‌کنند. هر چند پلاستیکهای شماره 1 یا شماره 2 آسانتر از همه بازیافت می‌ شوند اما در آینده سایر پلاستیک‌ها هم بازیافت خواهند شد.

چوب

تقریباً تمام چوبها را می‌توان به نوعی دوباره استفاده کرد. مردم چوب را در شرایطی متنوعی دور می‌ریزند و بسته به این شرایط نوع بازیافت هم تفاوت می‌کند. چوبهایی که در وضع خوبی هستند یا به نحو خاصی با ارزشند، مثل بلوط، را می‌توان در انباری محله فروخت.
حدود 40 درصد چوب بازیافتی از ساختمانهایی را که تخریب شده اند، می‌توان مثل چوب نو مصرف کرد. حتی چوبهای آسیب دیده و بد شکل را می‌توان تبدیل به مثلاً کف پوش کرد.
چوب درب و داغان هم خرد و تبدیل به چیزی مثل نئوپان می‌شود.
اما بازیافت کردن چوب رنگ شده کمی مشکل است چون رنگ حاوی سرب است که فلزی سمی است. گاهی اوقات چوب رنگ شده را به قطعات کوچک خرد کرده و در ساختمان سازی به عنوان پر کننده استفاده می‌کنند.

ضایعات باغچه

وقتی گیاهان حیاط خانه را هرس می‌کنید یا برگهای ریخته را جمع می‌کنید به نظر چیزی نمی آیند، اما آنها وزن زیادی دارند و حدود 8 درصد مقدار جریان زباله و 16 درصد وزنی آنها را تشکیل می‌دهند.
در مرکز بازیافت این مواد از جریان زباله جدا می‌شوند. بعضی انواع چوب یا ساقه خرد می‌شوند. بقیه تبدیل به نوعی افزودنی خاکی طبیعی می‌شوند که به آن کمپوست می‌گویند و در کشاورزی و باغبانی به عنوان کود به کار می‌رود.
این کار را به عنوان پروژه مدرسه ای یا در حیاط خودتان هم قابل انجام است.
با افزودن کمپوست به خاک باغچه تان بافت خاک را بهبود می‌بخشید، مانع رشد علفهای هرز می‌شوید، توانایی خاک را در جذب هوا و آب افزایش می‌دهید که باعث رشد بهتر گیاهان می‌ شود و فرسایش را هم کاهش می‌دهید. با استفاده از کمپوست نیازتان به استفاده از کودها و علف کشهای شیمیایی هم کمتر می‌شود.