چرا یك نام خدا نور است آیا این نور به معنای نور مورد تصور ما است؟

پاسخ : با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
کلمه نور معنایى معروف دارد؛ و آن عبارت است از چیزى كه اجسام كثیف و تیره را براى دیدن ما روشن مى كند، و هر چیزى به وسیله آن ظاهر و هویدا مى گردد. این در حالی است که خود نور براى ما بذاته مكشوف و هویدا است، و چیز دیگرى آن را ظاهر نمى كند.
پس نور عبارت است از چیزى كه ظاهر بالذات و مظهر غیر، یعنی ظاهر کننده غیر خود است.
این اولین معنایى است كه كلمه نور را براى آن وضع كرده اند، و بعدا کلمه نور به نحو استعاره یا حقیقت ثانوى به طور كلى در هر چیزى كه محسوسات را مكشوف مى سازد استعمال شده است. به خاطر همین استعمال است که خود حواس ظاهر ما را نیز نور یا داراى نور كه محسوسات به آن ظاهر مى گردد خوانده اند؛ مانند حس سامعه و شامه و ذائقه و لامسه؛ و سپس از این هم عمومى ترش ‍ كرده، شامل غیر محسوسش هم نمودند. در نتیجه عقل را نورى خواندند كه معقولات را ظاهر مى كند، و همه این اطلاقات با تحلیلى در معناى کلمه نور است، كه گفتیم معنایش عبارت است از ظاهر بنفسه و مُظهر غیر.
از زاویه ای دیگر، چون وجود و هستى هر چیزى باعث ظهور آن چیز براى دیگران است، وجود را مصداق کامل نور دانسته اند؛ و از سوى دیگر چون موجودات امكانى، وجودشان به ایجاد واجب الوجود ـ یعنی خداى تعالى ـ است، پس خداى تعالى مصداق اکمل نور مى باشد. او است كه ظاهر بالذات و مظهر ما سواى خویش است، و هر موجودى به وسیله او ظهور مى یابد و موجود مى شود.
پس خداى سبحان نورى است كه به وسیله او آسمانها و زمین ظهور یافته اند. این است مراد جمله «الله نور السموات والأرض»، که نور را اضافه كرده به آسمانها و زمین، و آن گاه آن را حمل كرده بر اسم جلاله "الله"، و فرموده خداوند نور آسمانها و زمین است.
با آرزوی توفیق.
موسسه ذکر ـ قم.