باسلام واحترام بنده دارای پوستی روشن می باشم وخالهای قهو ه ای بر روی پوست صورتم وجود دارد که برجستگی نامحسوسی دارند . سوال من این است که این خالها را با جراحی و یا با دارو می توان حذف نمود ؟( با توجه به اینکه این امر در خانواده ما ارثی است) . لطفا در مورد نحوه جراحی و نوع دارو توضیح فرمایید . با تشکر فراوان


پاسخ : با سلام
خال یا melanocytic nevus لکه ها یا زایده های رنگی دراندازه و شکل های مختلف هستند ومعمولا به رنگ قهوه ای ، قهوه ای تیره و یا مشکی دیده می شوند . رنگ خال به دلیل وجود سلول های مخصوص است که با تولید رنگ دانه ، رنگ ویژه ی خال را به وجود می آورند . خال ها در هرجایی از بدن و به شکل ها و اندازه های متفاوت ، گروهی یا منفرد می توانند دیده شوند . یکی از انواع خال که شایع تر می باشد ، خال های ملانوسیتی است درواقع یک تومور خوش خیم حاصل از تکثیرسلول های رنگ دانه ساز ملانوسیتی است که درواقع یک تومور خوش خیم حاصل از تکثیرسلول های رنگ دانه ساز ( ملانوسیت ) محسوب می شود .
زمان بروز خال :
خال ها اغلب در طول 20 سال اول زندگی به وجودمی آیند ؛ ولی ممکن است تا 40 سالگی و یا بیشتر هم ظاهر شد نشان ادامه ادامه یابد . به این نوع خال ها ، خال های اکتسابی می گویند و بیشتر اشخاص تعدادی از این خال ها را روی بدن خود دارند . در مورد نادری نیز خال ها از زمان تولد وجود دارند که به آن ها ، خال های مادرزادی گفته می شود و در حدود یک درصد نوزادان هنگام تولد دارای آن می باشند .
تغییرات خال ها :
خال ها مسطح ، پهن و نرم و همان گونه که گفته شد به رنگ قهوه ای و یا سیاه هستند ( شبیه کک ومک ) ؛ اما به مرور زمان بزرگ تر شده و روی بعضی از آن ها ممکن است مو ظاهر شود . تغییر شکل خال کاملا تدریجی و کند است و خال هایی که زمانی مسطح و تیره رنگ بوده اند ، به تدریج گوشتی ، گنبدی شکل و کم رنگ می شوند ؛ ولی ، بعضی از آن ها به هیچ وجه تغییر نمی کنند ( مثل خال های کف دست و پا که مسطح و تیره باقی می مانند و در نهایت بسیاری از آن ها به تدریج از بین می روند ) و یا برخی برجسته وگوشتی شده و به وسیله ی پایه ای باریک ،مانند زایده ای گوشتی آویزان می مانند ، سیر تغییرات گفته شده درمورد خال بسیار کند است و شاید حدود 50 سال طول بکشد .

چه نوع خالی احتمال بد خیمی دارد ؟
شانس سرطانی شدن خال های معمولی بسیاراندک است ؛ اما این خطردرمورد بعضی از خال ها بیشتر است . خال های مادرزادی : این خال ها شانس بیشتری برای تبدیل شدن به سرطان بدخیم نوع ملانوما را دارند . بیشترین خطر سرطانی مربوط به خال های مادرزادی بزرگ با قطر بیشتراز 20 سانتی متر است .
خال های دیس پلاستیک : این خال ها معمولا بزرگ تراز خال های معمولی هستند و از نظر ظاهری نامنظم و رنگ غیر یک نواخت دارند . ( مثلا قسمتی از خال قهوه ای تیره و اطراف آن روشن است ) که معمولا زمینه ی خانوادگی و ارثی دارند . کسانی که از این نوع خال دارند 10 برابر بیشتر دچارسرطان نوع ملانومای بدخیم می شوند . اگر فکر می کنید خال شما از نوع دیس پلاستیک و غیر عادی است با متخصص مشورت کنید.
خال های آبی : به شکل یک برجستگی آبی رنگ با سطح صاف و کمی برجسته هستند ، که معمولا قطری کم ترازیک سانتی متر دارند . شایع ترین مناطق درگیری ، اندام ها ، باسن و صورت است . اگرچه رشد پیش رونده و سرطانی این خال نادر است ، ولی احتمال آن کمی بیشتر از خال های معمولی است .

علائم هشداردهنده در مورد خال ها :
اگر درخال ها ی صورت و یا بدن به یکی از علائم زیربرخورد کردید به متخصص مراجعه کنید .
1- عدم تقارن : خال های غیر سرطانی معمولا شکل مدور ، گرد و یا بیضی شکل دارند ، اما نامتقارن بودن در خال های سرطانی شایع تر است .
2- نامنظم بودن لبه ی خال : دندانه داربودن لبه ی خال نیز یکی دیگر از علائم مطرح کننده ی سرطان است.
3- غیر یک نواخت بودن رنگ خال : وجود سایه روشن های رنگ دریک خال به شکلی که مثلا قسمتی از خال قهوه ای تیره ، سیاه و قسمت های دیگر قهوه ای روشن ، قرمز، یا رنگ های دیگر باشد نیز نیازمند توجه است.
4- اندازه خال : خال های سرطانی معمولا بزرگ تر از خال های معمولی هستند . ابعاد بالاتر از 6 میلی متر یکی دیگراز علائم مطرح کننده ی سرطانی بودن خال است .
5- پیدایش تغییرات : تغییرات کاملا مشخص و سریع در اندازه ، شکل و رنگ خال ها و پیدایش علایمی مانند خارش ، سوزش ، برجسته شدن ( سریع ) سفت شد ن یا نرم شدن خال ، رنگ آبی مایل به سیاه ، تورم ، دلمه ، ترشح ، خون ریزی و زخم مطرح کننده ی سرطان پوست از نوع ملانوم است . که باید هر چه سریع تر درمان شود .
هرشخصی باید نسبت به خال های بدن خود آشنایی کامل داشته باشد تا در صورت پیدایش تغییرات ذکر شده به سرعت متوجه شود و اقدام به درمان کند . این نکته به خصوص درافرادی که مبتلا به خال های دیس پلاستیک (غیر عادی ) هستند و آن هایی که خال های مادرزادی یا قطر بزرگ تر از 20 سانتی متر دارند ، و هم چنین آن هایی که خود یا عضوی از اعضای خانواده شان مبتلا به سرطان پوست بوده اند ، اهمیت بیشتری دارد.
نکته :
1- وجود خال در مناطقی که مرتب تحریک می شوند، منجر به سرطانی شدن خال نمی شود. مثلا تراشیدن مکرر صورت وتحریک خال درمردانی که درناحیه ی صورت خال دارند ، باعث سرطانی شدن خال نمی شود.
2- ظاهر شدن مو روی خال به هیچ وجه نشانه ای از سرطانی شدن خال نیست.
3- پیدایش خال ها ی جدید ، تعداد آن ها ومحل بروز خال ها ، تحت کنترل ژن های فرد بوده وقابل پیشگیری نیست. زاد و ولد تکثیر درمورد خال ها معنی ندارد، بنابراین خال های بزرگتروقدیمی تر نمی توانند خال های جدید ایجاد کنند وا صطلاح خال دختر وخال مادر بی معنی است.
4- جراحی کردن خال های معمولی هیچ وقت باعث سرطانی شدن خال نمی شود.
برداشتن خال یا براساس ضرورت طبی صورت می‌گیرد و یا به خاطر زیبایی.
روش‌های برداشتن خال
در حال حاضر روش‌های مختلفی برای برداشتن خال وجود دارد، اما به‌طور كلی روش‌های علمی و شناخته‌شده‌ای كه برای برداشتن خال وجود دارد به سه دسته تقسیم می‌شود:
۱) سوزاندن خال،
۲) جراحی
۳) لیزر.
سوزاندن، یكی از روش‌های قدیمی برداشتن خال است. در این روش خال با دستگاه كوتر از طریق ایجاد گرما به وسیله جریان برق سوزانده می‌شود. از آن‌جایی كه خال‌ها معمولاً قسمت‌های عمیقی در پوست دارند،‌ این روش ممکن است فرورفتگی چاله مانندی را در سطح پوست ایجاد کند. روش سوزاندن خال كه بیشتر در گذشته استفاده می‌شد، برای برداشتن خال‌های ریز و سطحی كاربرد دارد، البته امروزه دستگاه‌های رادیو فركانسی جایگزین دستگاه‌های كوتر شده‌اند كه باعث می‌شود به‌كار بردن این روش اثر کمتری روی پوست بگذارد.
جراحی؛ این روش پركاربردترین روش برای برداشتن خال در میان پزشكان است. در این روش با ایجاد بی‌حسی موضعی در محدوده خال، ‌با تیغ جراحی یك برش ساده روی پوست ایجاد و خال از عمق پوست خارج می‌شود، ‌سپس جای آن یك یا دو بخیه ظریف زده می‌شود.
لیزر كردن؛ لیزر یك فن‌آوری جدید علمی است كه در بسیاری جراحی‌ها استفاده می‌شود و در برداشتن خال هم كاربرد دارد. روش لیزر در برداشتن خال مثل روش سوزاندن است، با این تفاوت كه در این روش به‌جای جریان برق از امواج لیزر برای تخریب یا تراش خال استفاده می‌شود.
روش ثابت یا واحدی برای برداشتن همه خال‌ها وجود ندارد و برای هر خالی با توجه به ویژگی‌هایش یك روش مناسب است. مثلاً برای خال‌های ریز و سطحی كه عمق زیادی در پوست ندارند، لیزر كردن می‌تواند روش مناسبی باشد اما برای خال‌های بزرگ و برجسته كه عمق زیادی در پوست دارند، جراحی روش مناسب‌تری است، چرا كه در این روش خال از عمق پوست برداشته می‌شود و چیزی از آن باقی نمی‌ماند كه احتمال برگشت خال را ایجاد كند،‌ از طرفی با بخیه‌هایی كه روی پوست زده می‌شود، سطح شكافته پوست بعد از مدتی جوش می‌خورد و احتمال ایجاد فرورفتگی در پوست وجود ندارد.
مراقبت‌های بعد از عمل
در روش جراحی؛ بیمار در هفته اول پس از جراحی باید از پمادهای آنتی‌بیوتیك موضعی استفاده كند تا جای عمل دچار عفونت نشود و بعد از ۲۴ ساعت می‌تواند صورتش را بشوید. رعایت نكات بهداشتی و استفاده مرتب از پمادها در هفته‌های اول بعد از عمل بسیار مهم است. سه تا پنج روز بعد از عمل بخیه‌ها كشیده می‌شوند و شخص می‌تواند بعد از مدتی استفاده از كرم‌های لازم مثل لایه‌بردارها را شروع كند تا جای عمل كم‌تر در سطح پوستش بماند.
در روش لیزر؛ سطح پوست زخم می‌شود و تا زمانی كه زخم ترمیم نشود، نیاز به مراقبت و استفاده از پمادها و قرص‌های آنتی‌بیوتیك دارد تا محل زخم عفونت نكند. به‌طور تقریبی بعد از گذشت چهار تا پنج روز سطح پوست تا حدودی ترمیم می‌شود اما محل برداشت خال همچنان قرمز و در تماس با آفتاب مستعد لك‌شدن است. در روش لیزر، بیمار باید به مدت طولانی از ضدآفتاب‌های فیزیكی استفاده كند و در معرض نور مستقیم خورشید قرار نگیرد. در غیر این صورت احتمال ایجاد لكه‌های قهوه‌ای در پوستش وجود دارد.
در روش سوزاندن نیز تا یك هفته باید تمام این مراقبت‌ها صورت بگیرد و ممكن است جای عمل تا چند هفته قرمز باشد، اگر قرمزی جای عمل بیش از شش هفته طول بكشد باید به پزشک متخصص مراجعه شود تا كه جای خال تبدیل به گوشت اضافی نشود.