دختر بچه ای دارم که سن او زیر دو ساله. خدا را شکر از سلامت روحی و جسمی مطلوبی هم برخورداره . اخیرا عادت کرده که به هر بچه ای که میرسه موهای اونو میکشه. البته به نظرمیرسه که بگونه ای ابراز علاقه میکنه ودر ظاهرش علامتی از خشونت به چشم نمیخوره بلکه بعضی مواقع با نوعی کیف کردن همراه میشه.این موضوع من و همسرم را آزار میده و بامروری هم که کردیم اتفاقی را که باعث ایجاد این ناهنجاری شده پیدا نمیکنیم.حالا سوالهایی که ذهن مارو مشغول کرده اینه که آیا با بی تفاوتی ازکنار این مسئله رد بشیم ومنتظر گذر زمان بشیم یا اینکه راه حلی برای برطرف کردن این مشکل هست؟ آیا اصلا میشه اینرو به عنوان بیماری تلقی کرد یا مسئله ای است که در سنین بالاتر با مشکل مواجه میشه؟
و درمجموع عکس العمل ما در اینگونه برخوردها چگونه باید باشه؟
از راهنمایی شما سپاسگذارم.
ضمنا اگه کتاب مفیدی هم معرفی کنید ممنون میشم.

پاسخ : با سلام
برادر ارجمند به نظر میرسه كودكان در دوره ای از سنین 2-3 ساله نسبت به برخی از چیزها مثل موی همسالان خود كنجكاو میشن و گاه به عنوان ابزاری برای اعمال پرخاشگری و گاه ابزاری برای برقراری ارتباط از آن استفاده می كنند. در این مواقع بهتره به جای كلمات تنبیهی یا نهی كردن های غیر مستقیم او را به درك احساس كودك دیگر كمك كنید و در همان لحظه فعالیت جایگزینی مثل ناز كردن را به اجرا درآورید. اگر این عمل با لجبازی كودك و واكنش های تنبیهی همراه نباشد به عنوان رفتار اختصاصی رشد گذراست.
كتاب "به بچه ها گفتن از بچه شنیدن"، نوشته آدل فابر، ترجمه نفیسه معتكف، انتشارات دایره را مطالعه فرمایید.

رسول جعفریان: اظهارات رئیس دولت در باره هاله نور و رجعت چاوز، به سخره گرفتن باورهای مذهبی جامعه شیعه بود

یک استاد علوم دینی گفت: با توجه به گستره انحرافات در این دولت، احتمال قوی می‌رود که جریان مزبور با قدرت گرفتن مجدد تبدیل به یک فرقه منحرف شده و اساس تشیع و اسلام را تهدید کند.
رسول جعفریان در گفت و گو با خبرگزاری خبرآنلاین با بیان اینکه بسیاری از آنچه در این دولت توسط شخص اول آن و نیز برخی از معاونین و کارگزارانشان در حوزه تئوریهای دینی و مذهبی و میراثی مطرح گردید، نوعی سوء استفاده از شعارهای دینی، و بازی با مفاهیم اصیل اسلامی و شیعی و عرفان اسلامی بوده است، ادامه داد: این نگره‌ها که از سوی افراد غیر متخصص اما مدعی مطرح شده، عمدتا سبب رواج سطحی اندیشی در حوزه معارف دینی و نیز گسترش خرافه‌گرایی در جامعه شده است.