اگر این دوره این قدر موفق بوده، پس چرا مردم به آنها پشت کردند و جریان دیگری را سرکار آوردند؟
کیست که نداند شکست اصولگرایی محصول رفتار نادرست و خرابکارانه این دولت بوده است؟
اگر اینها درست است، چرا زبدگان این مملکت یعنی همین کاندیداهای ریاست جمهوری تمام این دوره را مفتضح نشان دادند؟ آیا همه آنها دروغ می گویند و ایشان راستگو هستند؟
اگر اینها درست است، آن همه آمارهای خلاف واقع و متناقض برای چه بوده است؟
اگر اینها درست است آن رفتار خلاف شرع و عرف که رهبری روی آن تاکید کردند چه بود؟ کاش یک عذرخواهی از آن رفتار ناشایست که به قصد حذف رقیبی بود که آقای احمدی نژاد فکر می کرد تنها رقیب رفیق او در ریاست جمهوری است، صورت می گرفت، اما نگرفت.
اگر اینها درست است آن همه آبرو ریزی و حرمت شکنی که در کارنامه شان از اشخاص دارند چه بود؟ آیا همه موافق شرع بود؟ تاریخ هیچ گاه آن رفتارهای زشت را فراموش نخواهد کرد.
اگر اینها درست است، چرا هیچ مرجع تقلیدی قریب هفت سال حاضر به پذیرفتن رئیس جمهور و ارکان اولیه دولت نشد و حتی اخیرا گفته شد که نجف هم حاضر به پذیرش ایشان نشده است.

اصلا اینها هیچ، این وضعیت اقتصادی نامطلوب، این گران شدن ارز تا سر حد چهار برابر که زندگی مردم را بر مردم سخت کرد و سرمایه های مردم را نابود، ایا اینها در مرئی و منظر کسی نیست؟

ه گزارش ایسنا، محمود احمدی‌نژاد در اولین همایش ملی قوه مجریه در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران با اشاره به مطالب طرح شده در این همایش اظهار داشت:
هر قوه و مسئولی به قدر اختیارات خود باید مسئول باشد
مشکل آنجاست که بخواهیم با اقلیتی، ملت را کنترل کنیم. آنجا که من تذکر برای اجرای قانون اساسی می‌دهم، برای صیانت از اصل قانون اساسی و حقوق مردم است، نه اینکه به دنبال جار و جنجال و ایجاد مسائل اختلافی باشم.
باید دانست تنها مقامی که نماد شکل‌گیری اراده ملی است و همه مردم در یک انتخابات یک فرد را انتخاب می‌کنند، رئیس‌جمهور است.
طبق قانون اساسی تنها کسی که نماینده کل ملت محسوب می‌شود و بالاترین سطح نمایندگی مردم را دارد رئیس‌جمهور است
برخی خیال می‌کنند که زمان قاجار است و استبداد حاکم است و همه‌ حقوق مردم در مجلس متبلور است. بعد از انقلاب اسلامی و با دستاوردهای حاصل از آن، حقوق و اراده مردم تنها در مجلس نیست. رئیس‌جمهور هم با رای مستقیم مردم انتخاب می‌شود و حتی رهبری با واسطه توسط مردم انتخاب می‌شود. 33 سال است که مردم حاکم بر سرنوشتشان هستند و دیگر آن دوره گذشته است.
مقایسه آماری نشان می‌دهد که بواسطه تغییرات در قوانین عادی کار به جایی رسیده است که مجموعه نمایندگان مجلس، نماینده اقلیتی از مردم هستند.