دو قطره آب كه به هم نزديك شوند، تشكيل يك قطره بزرگتر ميدهند...اما دوتكه سنگ هيچگاه با هم يكی نمی شوند !پس هر چه سخت تر وقالبی تر باشيم، فهم ديگران برايمان مشكل تر، و در نتيجه امکان بزرگتر شدنمان نيز كاهش می یابد...آب در عين نرمی و لطافت در مقايسه با سنگ،به مراتب سر سخت تر، و در رسيدن به هدف خود لجوجتر و مصمم تر است.سنگ، پشت اولين مانع جدی می ايستد.اما آب... راه خود را به سمت دريا می يابد.در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت بايد جستجو كرد.گاهی لازم است كوتاه بيايی...گاهی نمیتوان بخشید و گذشت...اما می توان چشمان را بست و عبور کرد.گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری...گاهی نگاهت را به سمت ديگر بدوزي که نبینی.... ولی با آگاهی و شناخت ، بخشیدن را خواهی آموخت...