متن سرمقاله روز یکشنبه جمهوری اسلامی را بخوانید:

سه روز مذاکرات فشرده میان ایران و گروه ۱+۵ در چهارمین دور گفتگو‌ها در وین درحالی به پایان رسید که طرفین، روند پیشرفت را «کند» و «دشوار» خوانده و از ورود به مرحله نگارش مفاد توافقنامه جامع هسته‌ای باز ماندند.

این وضعیت بدان معناست که در مراحل اولیه گفتگوها که به طرح رئوس کلی مفاد پیش نویس توافقنامه نهایی می پردازد، اختلاف نظرهایی وجود دارد که راه را برای ورود به مرحله نگارش، بسته نگاه داشته و برای پیشبرد آن باید رایزنی های گسترده ای انجام شود.

آنچه از بررسی روند این دور از گفتگوها بر می آید، صلابت و ایستادگی گروه مذاکره کننده کشورمان بر حقوق هسته ای ملت ایران به عنوان یک عضو «ان. پی. تی» و رعایت خطوط قرمز در چارچوب منافع ملی و اجازه ندادن به طرف مقابل برای وارد ساختن موضوعات غیرهسته ای از جمله صنایع دفاعی کشورمان به دستور کار مذاکرات است.

این جدیت و حساسیت در راه استیفای حقوق ملت ایران نه تنها بیانگر این نکته است که اعضای گروه مذاکره کننده کشورمان حاضر به معامله بر سر منافع ملی نیستند بلکه موید این اصل اساسی است که آنان عزمی جدی برای دستیابی به توافقی محکم و پایدار با گروه ۱+۵ دارند و در این مسیر، حاضر به عقب نشینی از چارچوب های تعیین شده ملی نیستند و طبعاً این صلابت را باید قدر دانست.

همین پایمردی و استقامت مذاکره کنندگان کشورمان در مذاکرات شاید بهترین دلیل بر این نکته باشد که فعالیت گروهی تحت عنوان «دلواپس» در داخل کشور و رویکردهای تخریبی آنها، صرفاً برای تحت الشعاع قرار دادن سیاست خارجی موفق دولت یازدهم در حل و فصل مشکلات ایجاد شده توسط دولت گذشته و تداوم سیاه نمایی علیه موفقیت های هیأت مذاکره کننده کشورمان و شخص وزیر امور خارجه است.

دو هفته پیش عده ای تحت پوشش عناصر و چهره های اصولگرا با تجمع در لانه جاسوسی آمریکا با انتقاد شدید از توافق اولیه هسته ای ایران و گروه ۱+۵، آن را «ننگین» توصیف کرده و سپس دامنه حملات خود را به برخی تریبون های دانشگاهی کشانده و با تضعیف تیم مذاکره کننده و فرافکنی علیه آنان، درصدد تحقق مقاصد حزبی و جبران شکست های انتخاباتی خودشان برآمدند.

ادامه این قبیل حرکت های تخریبی، آنهم در این برهه حساس که همه باید مذاکره کنندگان خط مقدم مبارزه برای استیفای حقوق ملی را حمایت کنند، بار معنایی خاصی پیدا می کند که از دایره دلواپسی های نمایشی و نگرانی های عوامفریبانه فراتر می رود و نشان می دهد عده ای برای کسب منافع حزبی و جناحی خود حاضرند منافع ملی را زیر سؤال ببرند.

این سؤال هنوز در اذهان عمومی وجود دارد که چرا این گروه برای غارت اموال بیت المال و اختلاس های میلیاردی و بی اعتنایی دولت گذشته به استیفای حقوق ملی در عرصه بین المللی بی اعتنا، و حتی همراه بوده و اکنون به یکباره دلواپس رفع تحریم ها و بازگشت دارایی های مردم شده است!

رویدادهای هفته گذشته در عرصه داخلی و درست قبل از آغاز مذاکرات حساس برای نگارش متن توافقنامه نهایی، بسیار عجیب و حیرت انگیز بود.

اینکه عده ای دو روز پیش از شروع گفتگوهای وین خواستار مناطره اعضاء هیأت مذاکره کننده با مخالفان و معارضان شوند، با هیچ منطقی سازگار نیست و نشان می دهد عده خاصی با منافعی که از مذاکره عادلانه عاید کشور می شود، مخالفند چرا که با این کار منافع گروهی شان به خطر می افتد.

این قبیل اقدامات، نوعی همصدائی با کسانی است که به گفته رئیس جمهور « تحت عنوان مقاومت در مقابل دشمن، جیب مردم را زدند و به جای دور زدن تحریم، مردم را دور زدند.»

برای پی بردن به اهمیت کاری که هیأت مذاکره کننده ایرانی انجام می دهد، خوب است به موضع گیری سران رژیم صهیونیستی علیه این هیأت توجه شود.

سردمداران رژیم صهیونیستی در آستانه مذاکرات وین و به منظور جلوگیری از ادامه گفتگوهای هسته ای ایران و گروه ۱+۵ مدعی شدند «تهران از تمایل کشورهای غربی برای دستیابی به توافق آگاه است و قصد دارد قدرت های جهانی را فریب دهد.»

واقعیت اینست که صهیونیستها هم خواستار ادامه فشار و تحریم علیه ایران بوده و از اینکه در همین مدت کوتاه پس از توافق اولیه، صاحبان صنایع، بازرگانان و سرمایه گذاران فراوانی از کشورهای اروپایی به تهران سفر کرده و آمادگی خود را برای از سرگیری روابط و مناسبات تجاری و اقتصادی با ایران اعلام کردند، به شدت نگران و خشمگین هستند.

صهیونیست ها از اینکه اقتصاد ملی ایران بار دیگر فعال شده و سرمایه گذاری داخلی و خارجی در کشورمان رونق بگیرد، در هراسند و حاضر به دیدن بهبود شرایط داخلی ایران و تقویت نقش و جایگاه منطقه ای و بین المللی کشورمان نیستند.

صهیونیسم بین الملل که نفوذ زیادی در سران دستگاه حاکمه آمریکا دارد و آنها را متقاعد به کارشکنی در روند مذاکرات و استیفای حقوق هسته ای ایران می کند، بهتر از همه می داند که اگر دولت آقای روحانی موفق به پیوند دوباره اقتصاد ایران با اقتصاد بین المللی شده و بتواند درهای ایران را به روی بخش خصوصی بگشاید و فضای باز برای سرمایه گذاری رقابتی ایجاد کند، به راحتی از چرخه معیوب اقتصاد رانتی خارج شده و قدرت اقتصادی ایران را به نمایش خواهد گذاشت.

رژیم صهیونیستی به خوبی واقف است درصورت امضای توافقنامه نهایی هسته ای، نقش مثبت و تعیین کننده ایران در خاورمیانه و به طور مشخص در کشورهایی مانند عراق، لبنان، سوریه، بحرین و افغانستان خواهد یافت و به کاهش درگیری ها و حل بحران در این کشورها کمک خواهد کرد؛ مسأله ای که صهیونیستها خواهان آن نبوده و برقراری صلح و آرامش در کشورهای اسلامی برای آنها نگران کننده و غیرقابل تحمل است.

روشن است که سیاست «تنش زدایی» و «تعامل سازنده» ایران با جهان، همچون خاری در چشم صهیونیستهاست، زیرا خط بطلانی بر سیاست «ایران هراسی» که سالها صهیونیستها از آن بهره برداری کرده و کنار آن منتفع شده اند، خواهد کشید.

از این رو توافق فراگیر هسته ای که در آن حقوق مسلم هسته ای ایران در نظر گرفته شده باشد، مخالفینی جز جناح های صهیونیستی ندارد و به همین دلیل این دور از مذاکرات که انتظار می رفت به نگارش متن پیش نویس توافق جامع بیانجامد، با کارشکنی و زیاده خواهی طرف های غربی تحت نفوذ صهیونیسم بویژه آمریکا مواجه شد و نتوانست به نتیجه لازم دست یابد.

در چنین شرایطی گروه مذاکره کننده ایرانی که موظف به رعایت خطوط قرمز در چارچوب منافع ملی است، با ایستادگی بر مواضع منطقی، رسیدن به توافق فراگیر هسته ای را منوط به تأمین حقوق ایران دانست و طبیعی است که در دور بعدی مذاکرات، که اواخر خرداد ماه برگزار خواهد شد، بر همین سیاق راهی به سوی توافق و حل تنش ها به دور از مداخلات رژیم صهیونیستی پیدا شود.